14 juni; Onderweg

"Wandelen is de beste oefening, wen jezelf aan om heel ver te lopen", zei Thomas Jefferson (oud president van Amerika, filosoof en kunstenaar) ooit, lang geleden... Het leven is een lange wandeling, ieder volgt zijn eigen pad om uiteindelijk dicht bij elkaar uit te komen... Als ik Jan voor me zie lopen probeer ik soms mijn voeten op exact dezelfde plekken te plaatsen als hij... Het lukt me echter nooit... Gelukkig maar... Jan en ik zijn namelijk allebei anders. Jan volgt zijn pad, ik het mijne... En 's avonds komen we elkaar tegen bij de Gemeentelijke Gite en genieten we samen van onze stappen, van ons pad... Niet dat we apart van elkaar lopen, nee zeker niet. Ik loop vlak achter hem of naast hem.... Maar toch lopen we iedere stap anders. Soms genieten we samen van dezelfde dingen zoals van die prachtige rode vos die ons op een paar meter passeerde of van het veld met klaprozen waar we midden door heen moesten maar soms genieten we ook alleen maar van ons eigen pad... Vandaag had ik last van mijn linker enkel en moest ik gebruik gaan maken van mijn stokken die tot vandaag nutteloos aan de zijkant van mijn rugzak hingen... Op driekwart van de route moest ik zelfs gaan tapen... Geen enkele blaar maar wel ongemak... De route is zwaar, je moet zuinig zijn op jezelf, aftasten wat je lijf wel dan niet aankan, geluk hebben dat die ene bui niet alweer op je wil vallen... Iedere stap is er een op je eigen reis. Dit maakt deze wandeling zo bijzonder... Naast me mijn vriend Jan, die me af en toe aankijkt en vraagt "gaat het nog?".