Roger aan het woord... 13 juni
13 juni 2016 - Thiviers, Frankrijk
Vandaag even het woord aan de light pelgrim van de afgelopen drie dagen:
"Vdomme diep respect voor die wandelende man die daar ploeterend door de modder voor me loopt... Tot in onze enkels in de poelen ijskoud water, dwars door de modder, dikke druppels regenwater die achter in onze nek vallen en langzaam hun weg zoeken over onze rug en onze rugzakken naar een plek waar het al sinds mijn baby- jaren niet meer zo nat was... Vdomme diep respect voor Jan..." "Ik loop nu al drie dagen mee met Jan en ik geniet van iedere seconde... Vreemd dat je hiervan kan genieten? Maar ik hou het goed vol. Voel me goed, hou me vast aan de adviezen van Jan... En ploeter heerlijk door... Heuveltje op, heuveltje af.... Kilometer na kilometer... Prachtige natuur... Grote koeienogen die ons vreemd aankijken... Maar vooral constant op zoek naar schelpen of de geel blauwe bordjes die uiteindelijk Jan tot Santiago moeten brengen... Het lijkt wel een enorme speurtocht, voel me af en toe weer een manneke van 10... Dan weer 20... Op weg met mijn rugzak over de Griekse eilanden niet wetende waar ik zou slapen die nacht, blind vertrouwen dat alles wel goed zou komen... Het is een reis terug in de tijd. Op de een of andere manier voel je de regen niet, de kou van de modder, de pijn in je benen... Je dwaalt continu af in je verleden, de mooie dingen, de mindere, de vreugde, de pijn... Moet af en toe stiekem een traantje laten maar tussen al die andere druppels valt het niet op... Diep respect voor Jan wat hij hier aan het doen is. We zijn nu met ons tweeën maar je kan de eenzaamheid voelen die hij gevoeld moet hebben toen hij moederziel alleen door de Ardennen trok. We hebben prachtige gesprekken over alles en toch helemaal niets... Over wat ons gelukkig maakt en wat niet... Echte gesprekken, diepe gesprekken... Maar ook hele lange stiltes, gedurende onze worstelingen om de nodige kilometers te maken, in de volle regen, berg op, door de modder, langs het natte hoge gras... Allebei onze eigen wedstrijd... Heerlijk! Heerlijk een weekje met Jan...
Prima maat voor je. Maar allang maatjes, denk ik. Laad je lekker op voor het laatste stuk, ik hoop dat het weer eindelijk wat genade met jullie gaat krijgen. Van de andere kant bewijst het wel, hoe weerbaar je bent.
Houd je haaks samen of te wel HOUD MOED EN HOUT MOET.
Welterusten.
Miek, Lien
Groetjes Amber en Rob
Ik denk te kunnen voelen wat je doormaakt, maar weet dat dit de realiteit bij verre niet haalt. Je verhalen over het rauwe doch pure leven doen ons genieten, huiveren, lachen en huilen.
Ik eindig met André van Duin: We zullen doorgaan........
Ook hulde aan jullie vriendschap.De warmte waarmee Roger zijn vriendschap en respect voor Jan laat blijken is buitengewoon .Hulde aan beiden