Dag 61,62; Irun-San Sebastian
Na mijn mindere ervaring in de Pyreneeen ben ik weer met goede moed vertrokken richting Irun. Heb Frankrijk eindelijk verlaten en op naar de bewoonde wereld, zou Chantal zeggen.
Ik moet mezelf nu toch iedere dag aanzetten om weer te gaan wandelen. Ben toch nu een beetje klaar met het lopen en ik weet niet of dit nu de eenzaamheid is, het gemis van vrouw en kids of dat ik klaar ben in mijn hoofd. Maar afmaken wil ik het wel, we zijn ergens aan begonnen dus de laatste loodjes gaan we ook doen.
Onderweg eerst twee redelijke klimmen van 500 meter, maar dat mag de pret niet drukken, het weer is goed dus lopen maar. Na de eerste klim kom ik bij een kerkje uit, waar je ook de stempel haalt en kom ik in contact met twee jongens uit Barcelona. Ze spreken Spaans, maar daarnaast ook goed Engels en dat kan mij goed van pas komen in Spanje. Ik spreek namelijk geen woord.
Leuke kerels, Armando en Mauritsio, beiden freelancer in de commercie. Wat dat ook mag betekenen.
Onderweg leren zij mij een klein beetje Spaans en ik hoe ze het beste hun rugzak kunnen afstellen. Beiden hebben ook nog nooit gelopen en ik ben inmiddels ervaringsdeskundige, haha.
Onderweg bij een of andere commune wat te drinken gekregen en verder de bossen in. Uiteindelijk ligt ver beneden je San Sebastian en krijg je ff een geluksgevoel. Wat een geweldig uitzicht, drukke stranden en veel leven op straat. Dit ben ik de afgelopen tijd niet meer gewend en heb er wel veel zin in.
Na de afdaling zijn we terecht gekomen in de opvang. Een soort sporthal waar de matrassen op de grond liggen voor zo'n 60 mensen. Hier ligt echt alles door elkaar en ik moet dan ook heel erg wennen aan deze drukte. Wat een tegenstelling met Frankrijk. Ben benieuwd hoe me dit gaat bevallen.
Samen met de jongens wat gegeten en toen terug naar de sporthal. Wij kregen plaatsen toegewezen en toen Mauritsio zag langs wie hij lag was het gelijk klaar. De man naast hem heeft ons gisteren namelijk wakker gehouden met zijn heftige gesnurk. Na veel discussie heeft hij toch kunnen regelen dat deze man ergens in een hok alleen kon slapen, zodat niemand meer last van hem had. Dat is dan het geluk als je de taal spreekt, mij was dat nooit gelukt.
San Sebastian is wel een hele mooie stad met zowel strand, winkels en heel veel culinaire restaurant. Hier kom ik met Chantal zeker nog eens terug.
Het aftellen is begonnen. Nog 37 nachten en ik zie mijn meiden weer. Hoe zou dat zijn? Ben erg benieuwd. Ik vertrek morgen richting Bilbao, over 4 etappes.
Groet
Miek
Ik heb mijn adem ingehouden toen ik het stuk over de Pyreneeën las. Mijn hemel (en wat was je daar dichtbij op dat moment), wat een vreselijk moment moet dat zijn geweest. Niet weten waar naartoe, niet weten wat te doen. Gelukkig is het goed afgelopen. Pfffffff
En nu.... Bijna in Bilbao, alweer een mijlpaal. En hoeveel mijlpalen heb je er inmiddels al opzitten zeg!! Wat mag jij trots zijn op jezelf! Veel kracht en veel genietmomenten gewenst tijdens die zware laatste loodjes!!
DuMoulin is geïnspireerd door jouw reis door de Pyreneeën. Hij heeft net de etappe gewonnen dwars door de hagelstenen in Andorra! Vanuit de comfortabele woonkamer in Hilversum is maar het lastig voor te stellen hoe het is om zo daar door de natuur te wandelen. Knap van je! Veel groeten van tante Vic en alle anderen
Op voor het laatste stuk.
Groeten van ons