Dag 5 t/m 9; Dinant-Fumay-Rocroi

Na een rustdag in Dinant, apotheekbezoek en mijn voeten de hele dag verzorgd, kan ik weer verder.

Ik heb hier van een echtpaar uit Twente, die met de boot onderweg zijn, koffie, wijn, een leuk gesprek en wasmiddel gekregen. Dit wasmiddel gebruikt als voetenbad en het helpt daadwerkelijk ook nog. Als je pijn hebt, probeer je alles uit.

De boot heet ; de Glimlacht uit Twente en zijn op reis richting Parijs. Beiden klaar met werken en genieten nu op het water. Zo heeft iedereen zijn doel.

Vanmorgen vroeg opgestaan en mijn voeten helemaal ingetapet, zoals ik dat had gezien op internet. En jawel hoor, het helpt, pffff. 

Wat een verademing om zonder pijn te lopen. Het is echt in mijn gedachten opgekomen om ermee te kappen. Iedere stap die je zet, doet ontzettend veel pijn en dan zie je ff geen licht aan het einde van de tunnel.

Maar nu is alles weer anders........en dan ook maar direct 45 km gelopen zonder een centje pijn aan mijn voeten. Lopen is op deze manier echt wel leuk, zonder pijn, dus dit hebben we weer achter ons. 

Na deze lange tocht ben ik tot Fumay gekomen en dat betekend dat ik in Frankrijk ben. Joepie. Alweer een stap in de goede richting. België ligt achter me en nu op pad in Frankrijk.

Als ik tot nu toe terugkijk, valt het allemaal toch wel mee. Buiten de pijn, vind ik het lopen erg leuk en is het een uitdaging met mezelf om toch weer een kilometer meer te lopen als nodig is. Goh, hoor ik jullie denken, dat hadden we zeker niet gedacht van Jan!!

Mis natuurlijk wel Chantal en de kinderen en af en toe schiet je even vol, als je aan hun denkt. Gelukkig hebben we dagelijks contact en dat scheelt. 

Kon geen plaats vinden in Fumay, vanwege het Pinksterweekend, dus ben gaan slapen op de camping in Haybes. Het was echt koud in mijn tentje en de slaapzak die ik heb was dus niet warm genoeg.  Gelukkig kan Chantal dinsdag de andere donzen slaapzak meenemen. 

In Haybes opgestaan en alles kunnen inpakken buiten de tent. Ik realiseer me nu pas, dat als het regent, je dus alles in de tent moet inpakken. Dus dat zou nog oefenen worden op die vierkante meter.  Praktijkervaring is dan vereist.

Morgen naar Rocroi waar de weg naar de Champagne streek is en dan stopt dus de Via Mosana (de weg van de Maas). Ben nu ook wel een beetje klaar met het water van de Maas. 


Haybes-Rocroi. De weg door het bos.

Na een km of 3 gelopen te hebben, kwam ik bij een sluis aan. En ja hoor...... daar waren ze weer, de Glimlach uit Twente. Samen een kop koffie gedronken en toen verder, zal dit echtpaar nu niet meer tegen komen omdat zij nu richting Parijs varen en ik van de Maas wegloop. 

Na dit afscheid, lekker doorgelopen tot een uur of 2. Toen werd ik aangesproken door een oud mannetje met nog maar 2 tanden voor een glas limonade.  Ik twijfelde nog, maar dacht aan de andere kant, waarom ook niet.  Hij liep naar binnen en kwam terug met een glas dat al in geen 5 jaar een afwasmachine had gezien. Ik nam uit beleefdheid een slok uit de fles, bedankte, fotootje gemaakt en ben verder gegaan. 

In de buurt van Rocroi ging het helaas mis. Je wordt via de pelgrimsroute het bos ingestuurd, alleen deze staat niet op de kaart en wordt ook niet door de GPS herkend. Dat betekende dus twee uur lang door het bos dwalen en niet weten waarnaartoe. Uiteindelijk via kompas richting het Zuiden gelopen. Door veel struiken en boomstronken, eindelijk het geluid van auto's gehoord en op de verharde weg terechtgekomen. Al met al een omweg gemaakt van 2 uur. Dat is ff balen en dikke pech. Het ging net zo lekker.

Bij aankomst aan de rand van het dorp Rocroi super ontvangen door een lid van de    R51. Een groep van vrijwilligers voor de pelgrims naar Santiago. Hij bracht mij naar het slaapverblijf van die nacht en wenste me een goede avond. Heel erg fijn is dat je snel een slaapplek krijgt. Ben nu zover dat ik een dag van te voren bel of laat bellen, zodat je niet hoeft rond te zwerven. Aldoende leert men. 

Gegeten bij de lokale donner kebab zaak, er was verder niets open en toen heerlijk geslapen.

Goed geslapen en een mooie route richting Reims nog 75 km. Alles ging vandaag goed, had geen centje pijn alleen heb ik mijn handdoek laten liggen in Rocroi. Deze was toch wel erg fijn, jammer. 

Hele dag weer flink doorgestapt en aangekomen op mijn slaapadres op een berg met schitterend uitzicht en een hele vriendelijke mevrouw. Ga nu de zaak even goed organiseren, want morgen, dinsdag de 17e, komen Chantal en de kinderen. Hier heb ik echt zin in.